Vroeg ging de wekker, om 8 uur verzamelden Jeffrey, zijn zoon Jasper, Thomas, Jelle, en coaches Jack en Theo voor de zaal alwaar het avontuur van die dag kon beginnen. Samuel en Sem werden door respectievelijk vader en moeder gebracht.

Ruimschoots op tijd konden de kinderen inspelen en de vaders, moeder, en coaches (coaches Pascal en Gilbert sloten ook nog aan) aan de broodnodige koffie. Manusje van alles Alex had fantastisch voorwerk verricht door voor ieder kind uit te werken tegen wie, hoe laat en op welke tafel ze moesten spelen in de poule. De strijd kon beginnen en ondergetekende kan niet ontkennen dat de verwachting voor enkele van de spelertjes best hooggespannen was. Met name Jasper en Jelle moesten het ver kunnen schoppen vandaag.

Voor Thomas en Samuel was het de eerste kennismaking met een dergelijk toernooi. Thomas won 2 van zijn 5 potjes in de poule maar van wat ik met een schuin oog heb zelf heb kunnen waarnemen en wat ik van coach Gilbert hoorde, mag hij zeer tevreden zijn over zijn optreden. Thomas zijn spel en mentaliteit kenmerken zich door onverschrokkenheid, een uitstekend voetenwerk en een voorbeeldige werklust. Well done Thomas!

Samuel, met coach Jack, had het als 9 jarige zwaar te verduren in zijn sterke poule met veelal oudere kinderen maar ook hij kan met trots terugkijken op een geslaagd toernooi debuut. Met 1 x winst kreeg hij te weinig maar deze jongeman gaat het nog ver schoppen als hij zo doorgaat.

Sem had het maar getroffen, ik bedoel het gebeurt niet elke dag dat je een topper als Pascal van Gemert als persoonlijke coach toegewezen krijgt. Voor Sem was de laatste poulewedstrijd tegen Igor van Flash bepalend. Bij winst zou hij zich plaatsen voor de knock-out fase. Helaas werd hij bevangen door deze wetenschap wat zich vertaalde in teveel foutjes waardoor Igor er (te) makkelijk met de winst vandoor ging. Sem kan echter de woorden van zijn coach in zijn broekzak steken: ‘Sem speelt niet om niet te verliezen, hij durft, hij knokt en zijn positieve instelling maken het een genot om hem te coachen.’ Ook voor Sem geldt: ‘goed gedaan vent, ga zo door dan kom je er wel.’

Dan onze twee toppers van de dag. Jasper, gecoached door zijn vader, kende een prima poulefase waar hij met vlagen spel liet zien waar een tafeltennisliefhebber van gaat watertanden. Hij bond zijn tegenstanders uiteindelijk één voor één aan de zegekar waardoor hij eerste werd in zijn poule en rechtstreeks door mocht naar de kwartfinale. Zijn vader en zijn tante zijn in die poulefase wel enkele grijze haren rijker geworden want wat was het spannend zo nu en dan, maar Jasper wist 2 maal van een 1-2 achterstand terug te komen en toch de wedstrijd binnen te halen. In zijn kwartfinale tegen Jonathan kwam Jasper er te laat achter dat zijn tegenstander met lange noppen speelde en voor hij het wist stond ie al met 2-0 achter. In de derde wist hij zijn spel en tactiek aan te passen waardoor hij deze game overtuigend won. De vierde ging gelijk op maar uiteindelijk was het Jonathan die er met de winst vandoor ging, niet gehinderd door 2 randballen in de slotfase. Erg jammer want gezien het spel van de nog overgebleven spelertjes had Jasper zeker kans gemaakt op de titel. Een klein traantje moest dan ook weggepinkt worden maar niet te lang getreurd Jasper, ook jouw tafeltennistoekomst belooft veel moois. Met de progressie die jij boekt en het plezier wat jij uitstraalt achter de tafel, is het slechts een kwestie van tijd aleer je daar de vruchten van gaat plukken.

Last but not least onze Jelle. Ook hij bofte maar met zo’n coach…*kuch*. Jelle heeft in de poulefase spel laten zien dat zeer hoopvol stemt. Hij boorde zijn volledige potentieel aan en dat was nodig ook want de tegenstand die hij zo nu en dan kreeg was furieus. Ook Jelle knokte zich ongeslagen zijn poule door. Hij won van de latere finalist Mick de Haan (The Victory) in een spannende 5 setter en ook zijn laatste en beslissende wedstrijd tegen Idan Yisrael pakte hij in een 5 setter. Zeer knap en met dit resultaat was ook hij direct geplaatst voor de kwartfinale. Maar ook voor Jelle bleek dit helaas het eindstation. Hoewel hij zeker kansen had en misschien zelfs wel had moeten winnen tegen Yannick van der Haven van Scylla, waren het bij Jelle de zenuwen die hem op de beslissende momenten parten speelden.

Met het bekende ‘dubbele gevoel’ verlieten wij Tilburg. Dubbel omdat het vertoonde spel bij alle Veldhoven pupillen reden tot veel optimisme geeft. De vooruitgang die zij stuk voor stuk geboekt hebben het afgelopen jaar en het plezier en enthousiasme waarmee zij hun hobby uitoefenen, stemmen een mens vrolijk. Mij wel in ieder geval. De teleurstelling van de te vroege uitschakeling, zeker omdat er meer in het vat zat, is de andere kant van de medaille. Bevangen worden door spanning en zenuwen die maken dat onzekerheid de overhand krijgt is een lastig te tackelen probleem waar we mee aan de slag moeten in de toekomst. Teleurstelling hoort bij ‘het leven’ en zeker ook bij het leven van een tafeltennisser, de kunst is om tegenslagen te verwerken, weer op te staan en sterker terug te komen. Ik heb er alle vertrouwen in dat wij samen met de Veldhoven pupillen deze uitdaging succesvol aan kunnen gaan. En met ‘wij’ bedoel ik de ouders, de trainers en de overige mensen die belangrijk zijn in de omgeving van onze spelertjes.

Tafeltennistechnisch zijn er ook weer voldoende aandachts- en aanknopingspunten waaraan gewerkt kan worden. Wat mij betreft zijn service en eerste bal de speerpunten voor de nabije toekomst, deze twee elementen zullen beter en consciëntieuzer uitgevoerd moeten worden. Daarnaast, maar eigenlijk hand in hand met voorgaande, blijft het spelen om niet te verliezen een groot aandachtspunt. Nog te vaak wordt gekozen voor veiligheid, bang om een fout te maken volgen dan ellenlange schuifrally’s. De veiligheid van schuiven is een begrijpelijke maar is een schijnveiligheid want hoe ouder en beter je wordt, hoe zwaarder te lang schuiven afgestraft zal gaan worden.

Al met al een leerzame en bijzondere dag in een, dat moet echt gezegd worden, fantastische accommodatie met dito organisatie.

De MacDonald’s op de terugweg is inmiddels een traditie geworden na een toernooi en houden we er wat mij betreft ook in.

Rest mij nog iedereen te bedanken voor de inzet en de support.

Groet, Theo.

En dan is het zondag 12 november 2023 – het JRLT in Tilburg – mijn eerste toernooi bij de A licenties Meisjes Onder 13 (MO13A). En de enige speler van TTVV om de naam van de club hoog te houden die dag. Ik had stiekem gehoopt dat er nog een aantal mensen op zaterdag in de finale zouden komen voor wat Veldhoven gezelschap op zondag maar ze kwamen net te kort. ’s Ochtends vroeg opgestaan want we hadden met Jan afgesproken dat we hem om 8:00 uur zouden ophalen.
Het toernooi begon dan wel om 9:30 maar we wilden zeker zijn van een tafel om in te spelen. Bij de ingang werd ik al meteen begroet door Ingrid van Oijen. Ik zag meteen heel veel bekende gezichten in Tilburg – vond het ook fijn dat ik nog met Zoë Schutte (van wie ik de finale van de NK onder 11 had verloren voor de zomer) kon inspelen.

Iedereen die mee deed met de A licenties speelde die dag in zijn eigen leeftijdsklasse en in een hogere leeftijdsklasse mee. In mijn eigen leeftijdscategorie deden er 10 speelster mee die verdeeld werden over 3 poules – 2 poules van 3 en een poule van 4. Ik zat in de poule van 4 en mocht dus in de poule lekker 3 wedstrijden spelen. Binnen mijn poule was ik als 3 de geplaatst en de eerste 2 zouden doorgaan naar de kwartfinale. Mijn eerste wedstrijd was tegen Mila Larmene die hoger geplaatst was dan ik.
De eerste game was ik nog wat nerveus en verloor ik met 11-9. Daarna ging het steeds beter en won ik met 1-3! Ik mocht meteen door tegen de als eerste geplaatste Juul Ploemen. Tegen Juul won ik de eerste game met 6-11 maar hierna was ik net iets te onrustig waardoor ik met 1-3 verloor. Omdat Juul alles gewonnen had in de poule moest ik om door te gaan alleen mijn laatste partij winnen tegen Sara van der Neut die normaal MO11 speelt en die won ik! Dat betekende dat ik door mocht naar de kwartfinale in mijn eigen klasse!
Maar eerst moest ik nog een poule spelen voor de MO15A met Floortje Gerritsen (Landelijk A !!), Lonneke Eijsvogels en Lynn Theunisz. De eerste wedstrijd tegen Floortje ging eigenlijk best goed ze was wel veel sterker maar ik kon zelfs tegen haar met mijn forehand en service punten pakken – ik verloor uiteindelijk wel dik in 3 games. Ook tegen Lonneke en Lynn had ik niet zoveel kansen. In de kwartfinale van de MO13 moest ik ook tegen Lynn spelen.

Daar was dan de kwartfinale – de tweede wedstrijd tegen Lynn ging al veel beter dan de eerste mede ook door coaching van Jan. Maar ik kwam net te kort voor een 5 de game. Eindstation was de kwartfinale. Daar baalde ik eigenlijk wel van maar ik heb wel goed gespeeld en heb veel wedstrijden kunnen spelen. De winst in de MAO13 ging naar Joes Slakhorst die van Juul Ploemen won in de finale. En Floortje Gerritsen won niet alleen de MO15 maar werd ook nog eens 2 de bij de MO17. Daar heb ik toch mooi 3 games tegen mogen spelen!
Als beloning heb ik bij papa geregeld dat we onderweg naar huis bij de McDonalds stopten om de mooie kwartfinale plek samen met coach Jan te vieren.
Tilburg - het was TOP! Ik ben er volgend jaar gewoon weer bij hopelijk dan met een veel grotere TTVV ploeg op Zondag!

Maja Geboers.

                                         Kwartfinale MO13A Maja Geboers tegen Lynn Theunisz